Van trechter naar zeef II’ geeft een strategische visie weer op duurzame oplossingen voor bodemverontreiniging van voor het jaar 1987 en omvat tevens de getalsmatige uitwerking van deze strategie voor de praktijk. De combinatie van strategie en uitvoering heeft als voordeel dat een duidelijk beeld wordt geschetst hoe de strategie in de praktijk zou kunnen uitpakken. Nadelig is dat niet te overzien is over welke elementen snel besluitvorming gaat plaatsvinden: Alleen de strategie of ook de getalsmatige criteria? Volgens de TCB kan dat laatste niet het geval zijn, zolang de relaties met ander beleid voor bodem en voor grondverzet niet goed aangegeven zijn. ‘Van trechter naar zeef II’ benadert de problematiek strikt vanuit bodemsaneringsoptiek en is in die zin beperkt. Een ander nadeel van snelle uitvoering van uitvoeringsaspecten is dat als nu op detailniveau normstelling gaat plaatsvinden, de gebruikelijke zorgvuldige procedures bij de afleiding van normen en bestaande overlegkaders worden genegeerd.

In het advies gaat de TCB hoofdzakelijk in op strategische aspecten. De samenhang van strategische aspecten in ‘Van trechter naar zeef II’ is toegenomen. De zogenoemde laagsgewijze benadering (bovengrond versus grondwater en ondergrond) wordt concreter uitgewerkt voor stedelijke functies, hetgeen ook mogelijk is omdat het aanleggen van zg. leeflagen daar al gangbaar is. Hoewel het aanleggen van leeflagen bij niet-stedelijke functies niet zo voor de hand ligt, is volgens de TCB ook daar de laagsgewijze benadering een goed concept.

De visie op de uitvoering van het nieuwe beleid wordt beschreven als: ‘Standaardaanpak waar het kan en maatwerk als het moet’. Standaardoplossingen kunnen sneller, goedkoper en met minder stagnatie dan bij maatwerkoplossingen worden gerealiseerd. De TCB is het eens met deze visie over standaardaanpak en maatwerk.

In ‘Van trechter naar zeef II’ is naast maatwerk versus standaardaanpak sprake van gebiedsgericht beleid. Hierdoor kunnen per gebied uitzonderingen gemaakt worden op landelijk geldende standaardoplossingen. Met de invulling die hieraan gegeven is, stemt de TCB slechts gedeeltelijk in. De argumenten om in diffuus verontreinigde gebieden bij een bepaald gebruik met een contactlaag van een mindere kwaliteit genoegen te nemen, zijn onvoldoende uitgewerkt. Dergelijke beslissingen zouden op grond van duidelijke analyse van milieu- en gebruiksrendement moeten worden genomen. Verder zou discussie plaats moeten vinden in hoeverre gebiedswaarden het juiste instrument zijn om gebiedsgericht bodemsaneringsbeleid verantwoord uit te voeren.